Instrukcja montażu okładziny elewacyjnej – romb skośny (bez pióra)

Montaż drewnianej elewacji jest dość prosty dla stolarzy, stolarzy, a nawet wykwalifikowanego rzemieślnika. Konieczne jest jednak uzyskanie od projektanta lub architekta dokładnego składu rusztu, warstwy izolacyjnej i ostatecznego składu elewacji wraz z detalami. Inwestycję należy budować tak, aby punkt rosy znajdował się w miejscach, w których nie może wyrządzić szkód – czyli poza ociepleniem i gdzie można ją również dobrze przewietrzyć.

Wiąże się to również z koniecznością przestrzegania projektu w trakcie realizacji, a także zastosowaniem odpowiednich (i dopuszczonych do tego celu) materiałów – izolacji, kołków, wkrętów itp. Drewniana elewacja narażona jest na szereg różnych wpływów zewnętrznych, m.in. silny wiatr, zmiany wilgotności powietrza i opady. Tylko odpowiednio zaprojektowana i zmontowana elewacja drewniana jest w stanie przez długi czas wytrzymać wszelkie niekorzystne skutki, w przeciwnym razie mogą wystąpić defekty nie tylko estetyczne, ale i funkcjonalne (a te mogą ujawnić się bardzo szybko).

Konstrukcja

Kratka musi być tak utworzona, aby powietrze mogło przepływać do góry za fasadą i mogło ulatniać się do góry. Rozstaw siatek musi być dostosowany do grubości profilu elewacyjnego i należy wziąć pod uwagę, czy jest to profil na pióro i wpust, czy też bez nich. Poniższa tabela przedstawia zalecane odstępy dla różnych przypadków.

Do budowy rusztu zalecamy stosowanie drewna o odpowiedniej wilgotności, tarcica niesuszona nie nadaje się do takiego zastosowania.

Upewnij się, że podkonstrukcja jest pozioma. Zalecamy użycie pionu i poziomicy, większe nierówności (kamienie, resztki tynku) usunąć, mniejsze wypoziomować drewnianymi klinami, podłożonymi pod łaty nośne w miejscu mocowania za pomocą kołków.

Obróbka powierzchniowa elewacji:

Zawsze należy wykonać obróbkę powierzchniową przed montażem. Nałóż go przynajmniej raz również od drugiej strony

profil. Jeżeli powłoka nie zawiera preparatów przeciw pleśniom, grzybom i owadom niszczącym drewno, zalecamy zaimpregnowanie desek podłogowych takim produktem przed nałożeniem własnej powłoki.

Do powszechnie stosowanych i zalecanych zabiegów powierzchniowych zalicza się cienkowarstwową glazurę lub oleje stosowane na tarasach drewnianych.

Montaż elewacji:

Istnieje kilka bardzo ważnych zasad montażu fasad:

1. Płytki układa się zawsze piorem do góry, gdy układane są poziomo
2. nigdy nie usuwaj płytek, przy większej wilgotności fasada może się wybrzuszyć
3. podczas cięcia zarówno nacięcia, jak i końcówki należy zabezpieczyć powierzchniowo, gdyż dzięki nim wilgoć najszybciej wnika w deski
4. podczas kotwienia zawsze używaj wysokiej jakości śrub i zacisków ze stali nierdzewnej
5. podczas mocowania profili elewacyjnych nie wkręcaj wkrętów zbyt głęboko w drewno
6. nawiercić otwory pod wkręty na końcach desek lub zakotwić je w odległości co najmniej 50 mm od końca, co zapobiegnie późniejszemu powstawaniu pęknięć
7. dolny i górny koniec elewacji należy wyposażyć w kratkę uniemożliwiającą przedostanie się gryzoni, ptaków i owadów

Płytki elewacyjne z piórem i wpustem można kotwić na dwa sposoby

1. do kojca za pomocą ocynkowanych gwoździ rowerowych lub gwoździ wbijanych o długości min. 45 mm i więcej (tzw. metoda ukryta)
2. w zależności od szerokości tarasu za pomocą jednej lub dwóch śrub ze stali nierdzewnej. Dzięki tej (tzw. widocznej) metodzie trzeba mieć pewność, że wkręty znajdują się dokładnie w płaszczyźnie, tylko w ten sposób można osiągnąć, że okładzina będzie naprawdę udana z estetycznego punktu widzenia.

Profile elewacyjne bez pióra i wpustu można kotwić również na dwa sposoby

1. za pomocą specjalnych klipsów ze stali nierdzewnej, które mocuje się do profilu za pomocą dwóch śrub od tyłu i kotwi do rusztu poprzez połączenie profili (niewidoczna metoda kotwienia, skuteczna, ale wymagająca finansowo)
2. w zależności od szerokości tarasu za pomocą jednej lub dwóch śrub ze stali nierdzewnej niekorodującej. Dzięki tej (tzw. widocznej) metodzie trzeba mieć pewność, że wkręty są dokładnie w jednej płaszczyźnie, tylko w ten sposób osiągniemy to, że okładzina będzie naprawdę udana z estetycznego punktu widzenia.

Narożniki elewacji i listwy można wykonać na co najmniej trzy sposoby

1. zakładkowe – wszystkie narożniki są szlifowane albo masywną listwą narożną, albo dwoma prostopadłymi do siebie płyty klejone,  worzące masywną listwę narożną. Wadą tego rozwiązania jest wnikanie wody podczas deszczu i wiatru, słabe wysychanie i późniejsza krótka żywotność.
2. przyznane – deski tarasowe lub profile elewacyjne przycina się do siebie pod kątem 45 stopni, ale nie stykają się ze sobą, pozostawia się między nimi równą szczelinę ok. 3-5 mm, aby fronty szybko wyschły deszcz.

Zaletą jest długa żywotność.

1. segmentowy – najczęściej stosowany jest w tzw fasada segmentowa, gdy deski lub profile nie są dopasowane, ale przedzielone pionowo wystającymi ramami, pomiędzy którymi są docinane. Taki fryz stanowi również narożnik elewacji.

Drewno nie tylko na elewacje:

Świerk

W Europie najczęściej używane drewno jest wykorzystywane do elewacji, a zwłaszcza szczytów, od setek lat. Żywotność niemalowanej elewacji wynosi około 5 lat, dlatego od kilku stuleci zawsze poddaje się ją modyfikacji powierzchni. Wcześniej była to krew wołowa z różnymi dodatkami, poprzez różne karboliki i zużyte oleje, aż po obecne nowoczesne i ekologiczne szkliwa wodorozcieńczalne. Świerk bardzo dobrze komponuje się z większością materiałów malarskich, co czyni go niedrogim, uniwersalnym drewnem o wysokich wymaganiach pielęgnacyjnych.

Sosna

Nieco twardsze niż świerk, ale ogólnie bardzo żywiczne drewno. Nie radzi sobie z niektórymi materiałami powłokowymi i można je nakładać dopiero po całkowitym odtłuszczeniu drewna. Żywotność elewacji wynosi około 10 lat. W silnym świetle słonecznym wydziela żywicę (głównie z nierówności), która niszczy wykończenie i tworzy żółtawe plamy na ciemnym lakierze. Niewiele produkowanych jest w profilach elewacyjnych, dlatego trudniej je znaleźć.

Modrzew syberyjski

Ze względu na wysoką odporność i trwałość (ponad 15 lat) oraz korzystną cenę, modrzew syberyjski jest jednym z najbardziej poszukiwanych gatunków drewna na elewacje, zaraz po tanim świerku. Oprócz elewacji modrzew syberyjski nadaje się również na podłogi zewnętrzne i wewnętrzne ze względu na swoją gęstość (ok. 650 kg/m3) i twardość (3,0 Brinnel). Wybór na rynku słowackim jest duży, na przykład nasza firma produkuje te płytki i profile elewacyjne w około dziesięciu różnych wzorach.

Drewno termo (Drewno termo)

Do obróbki termicznej wykorzystuje się drewno konwencjonalne (świerk, sosna, jesion, buk), które poddaje się obróbce cieplnej w celu poprawy niektórych jego właściwości, przede wszystkim stabilności i trwałości. Thermo drewno nie wymaga obróbki powierzchniowej, a ze względu na swoją trwałość nadaje się również do wilgotniejszych i niestabilnych środowisk, takich jak tarasy, baseny, stawy itp. Wszystkie termodrewna występują w różnych odcieniach ochry przechodzącej w brąz.

Egzotyczne lasy

Drewno z egzotycznych krajów? W każdym razie można to tak nazwać.

(Massaranduba, Jatoba, Ipe (Lapacho), Garapa, Tatajuba, Quaruba Tinga, Louro Tomaquaré, Tigerwood), Ameryka Północna (cedr), Azja Południowo-Wschodnia (Teak, Heban, Bangkirai, Kamfora, Kempas, Meranti, Merbau, Kokos, Bambus) i Afryki (Teak, Abachi, Dusie, Wenge, Iroko, Mahoń), tylko część drewna egzotycznego sprowadzanego do Polski importują i to tylko te najbardziej znane. Ze względu na wysoką cenę są używane bardzo rzadko.